Επιπλέον, να αναπτύξουν και να κατακτήσουν τις δεξιότητες της ενσυναίσθησης και της αποδοχής του διαφορετικού.
Τα παιδιά έκαναν υποθέσεις για το περιεχόμενο του.
Και όταν κοίταξαν είδαν σε ένα καθρεφτάκι τον σπουδαίο και καταπληκτικό εαυτό τους.
Στη συνέχεια παρουσίασαν τον εαυτό τους και μίλησαν για αυτά που τους κάνουν ξεχωριστούς.
Είπαμε όλοι μαζί το αγαπημένο ποιηματάκι του ιπποπόκαμπου, που "λέει από την καρδούλα του πριν κοιμηθεί...κάθε βραδάκι".
Παίξαμε παιχνίδια με τις ομοιότητες και τις διαφορές μας
Αναγνωρίσαμε αυτόν που μιλάει, χωρίς να τον βλέπουμε.
Τα παιδιά συμπλήρωσαν μια εικόνα, όπως αυτά ήθελαν. Παρατηρήσαμε ότι ο καθένας ζωγράφισε κάτι διαφορετικό.
Στη συνέχεια ζωγράφισαν στο διάγραμμα Βεν τι έχουν ίδιο και τι διαφορετικό.
Μπορώ να κάνω καλά...
Το αποτύπωμά μου
Μας είπε την ιστορία της και μας χάρισε ένα βάζο με καραμέλες που πάνω τους είχαν ευγενικά λογάκια.
Χαρίσαμε ο ένας στον άλλο καραμελολογάκια.
Στη συνέχεια με μουσική κινηθήκαμε στο χώρο και όποιον φίλο μας συναντούσαμε, του χαρίζαμε "γλυκές και ευγενικές" φιλοφρονήσεις.
Με αυτό τον τρόπο συμβάλλουμε και εμείς στην αγορά ενός αναπηρικού αμαξιδίου, για κάποιον που το έχει ανάγκη.
Συζητήσαμε για τις ανάγκες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και για τις διαφορετικές ικανότητες που έχουν.
Αυτό που επιδιώξαμε να εμπεδώσουν τα παιδιά μέσα από την όλη διαδικασία ήταν πως μπορεί να μην είμαστε όλοι ίδιοι, -άλλωστε όλοι έχουμε και ικανότητες και δυσκολίες-, δεν παύουμε όμως να είμαστε ίσοι, ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο και όλοι πρέπει να σεβόμαστε και να δείχνουμε αγάπη σε όλους τους ανθρώπους!
Με βιωματικό τρόπο, γνωρίσαμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με κάποιου είδους αναπηρία, αλλά και τον διαφορετικό τρόπο που μπορούν να τα καταφέρουν όλα.
" Φένια, η αγαπημένη των ήχων" της Γιώτας Κ. Αλεξάνδρου
Στον υπολογιστή, ακούσαμε και αναγνωρίσαμε χωρίς να βλέπουμε διάφορους ήχους
Και ζωγραφίσαμε μερικούς από αυτούς για να τους χαρίσουμε στη Φένια.
Η γραφή Μπράιγ