Μέσα σ΄αυτό είναι κάτι μοναδικό, ξεχωριστό!
Α!!! Τελικά είναι μέσα ένα καθρεφτάκι, που αντικαθρεπτίζει
τον μοναδικό καταπληκτικό… εαυτό τους!
Στην ολομέλεια τον παρουσίασαν
(όνομα, φύλλο, ηλικία, αγαπημένο παιχνίδι, φαγητό,
ανέφεραν αυτό που νομίζουν ό,τι καταφέρνουν να κάνουν καλύτερα κ.ά).
διαβάσαμε και επεξεργαστήκαμε το παραμύθι
της Κατρίνα Τσάνταλη: «Ο ιπποπόκαμπος» :
το οποίο τελειώνει με το ποίημα
«Πιστεύω σε μένα… αξίζω πολλά.
Όλα τα όνειρά μου θα βγουν αληθινά.
Αν ξέρω τι θέλω σ΄ αυτή τη ζωή
και αγάπη σε μένα να δίνω πολλή».
Ανέφεραν τι κάνουν και νιώθουν περήφανα:
«Ελμέρ ο παρδαλός ελέφαντας»,
όπου μέσα απ’ αυτό τα παιδιά μίλησαν για την αξία της διαφορετικότητας της φιλίας.
«Δεν είναι πιο όμορφο να ζούμε σε ένα κόσμο χρωματιστό, διαφορετικό;»
Απόψεις και σκέψεις εκφράστηκαν, στην ολομέλεια της τάξης και τα παιδιά ανέφεραν "τι ίδιο και τι διαφορετικό έχουν μεταξύ τους".
Φυσικά παιχνίδι, φιλία, γέλιο, χαρά.
-- Μια αγκαλιά: «να δίνω αγάπη»,
-Ένα τρυφερό λόγο: «Μην στεναχωριέσαι», «θέλεις να παίξεις μαζί μου;»
- Ευγενικά λογάκια: «Καλημέρα». «Σε παρακαλώ μου δίνεις…;»
«Καλό μεσημέρι». «Ευχαριστώ» «Παρακαλώ» κ.ά
Διαβάστηκε το παραμύθι της Γιολάντα Τσορώνη -Γεωργιάδη
«Το αστέρι της φιλίας». Και συνεργατικά δημιουργήθηκε η ομαδική εργασία, με τίτλο "το δέντρο της φιλίας:":
Κάποια παιδιά ανέλαβαν να δημιουργήσουν το φόντο, κάποια άλλα να καλλιτεχνήσουν το δέντρο και ο καθένας έκοψε από ένα φθινοπωρινό φύλλο. Στη συνέχεια κάθισαν όλοι μαζί και με μουσική υπόκρουση, πρόσφεραν το φύλλο τους σε ένα φίλο τους, λέγοντας «τι αρέσει σε αυτόν», λέγοντάς του «λόγια αγάπης και χαράς». - "Μου αρέσει που κάνουμε μαζί κούνια στην αυλή
-Μου αρέσει που είμαστε φίλες και παίζουμε μαζί
- Μου αρέσει που μοιράζεσαι
- Μου αρέσει που με βοηθάς.
- Μου αρέσει που αγκαλιάζεις. - Σ΄ αγαπώ"
Στο ένα τμήμα ήρθε ο βατραχούλης «Βρεκεκεξ κουαξ, κουάξ»
και εκεί που έπαιζαν, τα παιδιά, τα έκανε όλα... άνω κάτω.
Έτσι συμφωνήσαν όλοι να δημιουργήσουν το συμβόλαιο της τάξης,
για να δείξουν στον βατραχούλη, πως «να συμπεριφέρεται ώστε να περνάνε όλοι καλύτερα». Σε καρτέλες παρουσιάστηκαν διάφορες συμπεριφορές οι οποίες συζητήθηκαν και ταξινομήθηκαν σε δύο στεφάνια:
"σ΄ αυτά που επιτρέπονται και σ’ αυτά που δεν επιτρέπονται."
Τα παιδιά αποφάσισαν να μάθουν στον Ντίνο πως συμπεριφερόμαστε στην τάξη μας
για να είμαστε όλοι χαρούμενοι.
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ζευγάρια των δύο ατόμων,
αποφάσισαν τι θα ήθελαν να ζωγραφίσουν από τις δεσμεύσεις τους,
συζήτησαν τι θα κάνει ο καθένας και μαζί ζωγράφισαν.
του Τζίμη Πανούση, το οποίο το χορέψαν, έβαλαν κινήσεις
και αποφάσισαν να ακούγεται αυτό το μουσικό κομμάτι,
στην έναρξη των δραστηριοτήτων, όταν μιλάνε για τα παιδιά.
Τα παιδιά φαντάζονται ότι δίνουν συνέντευξη σε ένα δημοσιογράφο στην τηλεόραση. Κρατώντας το μικρόφωνο και παίρνοντας τους ανάλογους ρόλους, δίνουν απάντηση στο «τι θέλω να έχω;» και τι νομίζω ότι «έχω ανάγκη να έχω».
και μετά τα παρουσιάζουν.
Εκτυπώνονται φωτογραφίες παιδιών από το link της unicef και με μουσική υπόκρουση τα παιδιά περπατούν ανάμεσα και τις περιεργάζονται. Στο σταμάτημα της μουσικής σηκώνουν μία και την παρατηρούν. Στο ξεκίνημα της μουσικής την δίνουν σε όποιο είναι κοντά τους, την κρατάνε ψηλά , κ..ά.
Να τις παρατηρήσουν και να καθίσουν στα τραπεζάκια τους.
'Έτσι δημιουργήθηκαν μικρότερες ομάδες. όπου τις παρατήρησαν, εξέφρασαν τι βλέπουν, έδωσαν τίτλο και ανακάλυψαν, τις ανάγκες των παιδιών στην φωτογραφία.
| Είδαν το βίντεο στον υπολογιστή umrella κι ανακαλύψαν τη βασική ανάγκη του παιδιού και την απεικόνησαν σε χαρτί. |
Τί μπορούν να σκεφτούν όταν ακούν τη λέξη: «δικαίωμα»;
Προηγήθηκε διευκρίνηση: κάθε παιδί έχει ίσα δικαιώματα σύμφωνα με τη Σύμβαση Δικαιωμάτων του παιδιού της Unicef https://www.unicef.org/greece).
Έγινε αναφορά στη Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού (20 Νοεμβρίου).
Τη λέξη την ανασύνθεσαν.
Η μασκότ της τάξης έφερει εικόνες clipart τις οποίες άφησε στα παιδιά να τις ανακαλύψουν
και να πουν ποιο νομίζουν δικαίωμα είναι η κάθε μία.
και βρίσκουν το δικαίωμα που ταιριάζει.
Τα συζήτησαν και στη συνέχεια χρωμάτισαν σύμβολα και αφίσες.
Διάβασαν το βιβλίο
"Η παγκόσμια διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου"
και ανακάλυψαν τα κοινά με τα δικαιώματα του παιδιού.
τα παιδιά εμπνευσμένα από το παραμύθι, επέλεξαν και απεικόνισαν από ένα δικαίωμα.
Άλλα το χρωμάτισαν στο "χρυσό βιβλίο" του παππού Ροδαλού και άλλα σε ένα "χαρταετό".
Είδαν ένα σχετικό βίντεο, διάβασαμε το βιβλίο "Τα παιδιά του κόσμου"
και στη συνέχεια το κάθε παιδί δημιούργησε τη δική του ταυτότητα.
Στο πάτωμα δημιουργήθηκε ένας διάδρομος με εικόνες όπου μαζί με τη μασκότ κούκλα τον περπατούσαν. Δημιουργώντας υποθετικά σενάρια, ανακάλυπταν
ποιο είναι το πρόβλημα και προσπαθούσαν να το επιλύσουν.
Ερωτήσεις που αναφέρθηκαν:
-Για ποιον λόγο πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
-Σκεφτείτε τι θα μπορούσε να συμβεί αργότερα.
-Προτείνετε διαφορετικούς τρόπους για να μη συμβαίνει αυτό. -
Λάβετε υπόψη τις απόψεις της ομάδας.
-Επιλέξτε και παρουσιάστε τη λύση με την οποία συμφωνείτε.
| Από το διαδίκτυο, παρακολούθησαν βίντεο της Ύπατης Αρμοστείας, με τίτλο: "Η Ειρήνη, η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα." |
«γιατί δεν δέχτηκαν το κοριτσάκι, στις χώρες από όπου πέρασε;
Τι φοβήθηκε περισσότερο;
Τι θα κάνατε εάν τη συναντούσατε;
Ποιές νομίζετε ότι ήταν οι βασικές ανάγκες και άρα δικαίωμά της;»
Τα παιδιά απεικονίζουν ποιο είναι το αρχικό πρόβλημα και ποια η λύση;
Δημιουργούν μικρά σενάρια με αυτοτελείς ιστορίες.
δημιούργησαν και φιλοτέχνησαν την αφίσα, με φωτογραφίες, μηνύματα
και ποικίλες τεχνικές ζωγραφικής.
Τραγούδι, νοηματική γλώσσα, χορός. "We are the word ..."
Η κούκλα "Σοφία" ήρθε και διερωτήθηκε εάν εκτός από τα δικαιώματα, τα παιδιά έχουν και υποχρεώσεις; Μα τι σημαίνει αυτό;
Έψαξαν και βρήκαν ότι και τα παιδιά έχουν υποχρεώσεις:
Υποχρεώσεις ως προς τον εαυτό τους, ως μέλη της οικογένειά,
ως προς τους φίλους τους....
Πρότειναν: "Έχω υποχρέωση να βοηθάω στο σπίτι, να συνεργάζομαι να κατασκευάζουμε.
Να φροντίζω να μην ρίχνω σκουπίδια έξω
Να μην κοροϊδεύω τους φίλους μου..." κ.ά.
Και για τα παιδιά του κόσμου;
"Αν και είμαστε ακόμη μικροί και λίγα μπορούμε να κάνουμε τώρα ...
ξέρουμε. Ελπίζουμε, ονειρευόμαστε..."
"Πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε όλα αυτά τα δικαιώματα!
Που το πρωί ξυπνάμε, μπορούμε να τρώμε το πρωινό μας, να παίζουμε ασφαλείς, να χαιρόμαστε, να ονειρευόμαστε!!!"
Υπάρχουν όμως άραγε γύρω μας παιδιά που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση; Και τότε ενημερωθήκαμε για το "Χαμόγελο του παιδιού" τον εθελοντικό, μη κερδοσκοπικό οργανισμό: (πατήστε εδώ) και σκεφτήκαμε ότι κι εμείς μπορούμε κάτι να κάνουμε.
Από το ημερολόγιο του μικρού Αντρέα, κρατήσαμε τη φράση:
"ας ενωθούμε όλοι και ας δώσουμε ό,τι μπορούμε στα παιδιά...
όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο" κι αποφασίσαμε να συλλέξουμε είδη πρώτης ανάγκης, για τα παιδιά που στηρίζει το "χαμόγελο του παιδιού" στην πόλη μας τα Χανιά.
Έτσι πραγματοποιήθηκε συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και διατροφής,
από τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Λίγο πριν παραδώσουν τα είδη, συνεργάστηκαν τα δύο τμήματα και το ένα έφτιαξε μια μεγάλη κάρτα με ευχές για τα Χριστούγεννα και το άλλο με ζωγραφική φιλοτέχνησε μια κούτα.
Πόσο χαιρόμαστε που τα προσωπάκια πολλών παιδιών θα γεμίσουν χαμόγελα!
Όλοι δώσαμε την αγάπη μας, την θετική μας ενέργεια και νιώσαμε μεγάλη χαρά!
Ευχαριστούμε τον συμμαθητή μας Κ.
ο οποίος χάρισε στο νηπιαγωγείο ένα επιτραπέζιο παζλ, με τα παιδιά του κόσμου.
Τις ελεύθερες ώρες το χαίρονταν όλα τα παιδιά.
7α. Σκέφτομαι και αναστοχάζομαι, όσα έμαθα. Μετά την ανάγνωση του παραμυθιού τα παιδιά, με μουσική υπόκρουση πήραν τους φακέλους και τους ξεφύλλισαν. Στον υπολογιστή είδαν φωτογραφίες και θυμήθηκαν αυτά που βίωσαν και έμαθαν. Ανέφεραν ό,τι έμαθαν, αυτά που τους άρεσαν, τους εντυπωσίασαν αυτά που τους δυσκόλεψαν, τους μπέρδεψαν.. |
"Αν όλα τα παιδιά της γης"
και τίτλο "Κι αν ήμουν εγώ;" της Αναστοπούλου Γεωργία,
πίνακες αναφοράς από το το ιστολόγιο της Ζήση Ανθή (εδώ)
από το link της unicef, του "χαμόγελου του παιδιού"
και της Τάνιας Μάνεση: https://view.genial.ly/6169a38fbf599b0ddc5b0a9c/interactive-image-diadrastikh-afisa-gia-to-binteo-h-omprela .