Μαρτάκια!!!
1η Μάρτη δεν ξεχάσαμε
να φορέσουμε το Μάρτη
στα χεράκια μας
Το έθιμο της χελιδόνας έχει τις ρίζες του στα πρώτα βυζαντινά χρόνια.
Τα παιδιά τραγουδούσαν τον ερχομό της Άνοιξης ,
σε κάθε χωριουδάκι της Ελλάδας, κρατώντας ένα ξύλινο χελιδόνι με κουδουνάκια
Με τον τρόπο αυτό υποδέχονταν τα χελιδόνια,
και λέγαν από σπίτι σε σπίτι τα ανοιξιάτικα κάλαντα:
Ήρθε ήρθε χελιδόνα
ήρθε και άλλη μεληδόνα
κάθησε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε:
«Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,
και Φλεβάρη φοβερέ
κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις
καλοκαίρι θα μυρίσεις.
Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις,
πάλιν άνοιξη θ’ ανθίσεις.
Ο Μάρτης και η μάνα του! Ποίημα της της Ρίτα Μπούμη-Παπά
Τις αλλαγές στη διάθεση του Μάρτη τις γνωρίσαμε και τις δραματοποιήσαμε:
Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.
Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει
Μάρτη να μην ξαναπλύνει.